ابوالقاسم محمود بن محمد بن احمد خوارزمي در زَمَخشر به دنيا آمد. وي از بزرگترين علماي اهل سنت بوده و در فقه، حديث، تفسير، لغت، بيان، بلاغت و ادبيات عرب، استاد كل و مرجع افاضل بود. او را فخر خوارزم مي‏خواندند و به علت توقف در كنار مسجد الحرام در مكه به جارُاللَّه (همسايه‏ي خدا) معروف گرديد. ده‏ها اثر از زَمخشري به جا مانده است از جمله: اساسُ البَلاغَه، رُؤوس المَسايل، المُستَقصي، المِنهاج و نوابغُ الكَلِم. مهم‏ترين اثر زمخشري، الكشّاف في تفسير القرآن نام دارد. گويند كه او در ابتدا، طريقت معتزله داشت و در آخر عمر به مذهب تشيُّع گرايش پيدا كرده است. جارُ اللَّه زمخشري سرانجام در سال 538 ق در 71 سالگي در خوارزم درگذشت.